Podejście NDT zostało opracowane przez Karel i Berty Bobath, którzy w latach 40. XX wieku rozpoczęli pracę nad metodami rehabilitacji dla osób z MPD. Ich podejście koncentruje się na poprawie funkcji ruchowych poprzez zrozumienie i wykorzystanie naturalnych wzorców ruchowych rozwoju człowieka.

Główne założenia koncepcji NDT Bobath obejmują:

• Indywidualne podejście: Terapia jest dostosowywana do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta.
• Zrozumienie normalnego wzorca ruchowego: Terapeuci NDT starają się zidentyfikować zaburzenia ruchowe u pacjenta poprzez porównanie ich zachowań i ruchów z normami rozwojowymi.
• Promowanie funkcjonalnych ruchów: Terapeuci pracują nad promowaniem funkcjonalnych ruchów, które mogą być wykorzystane w codziennych czynnościach życia.
• Stymulacja neuroplastyczności: Terapia NDT Bobath ma na celu wykorzystanie zdolności mózgu do plastycznej adaptacji i regeneracji, poprzez systematyczne treningi ruchowe i interwencje terapeutyczne.
• Zintegrowane podejście: Terapia NDT Bobath wykorzystuje zintegrowane podejście, łącząc techniki manualne, ćwiczenia funkcjonalne, strategie sensoryczne i inne metody terapeutyczne.

Terapia NDT Bobath jest powszechnie stosowana na całym świecie i uważana jest za skuteczną w poprawie funkcji ruchowych i jakości życia osób z zaburzeniami neurologicznymi. Jednak, podobnie jak w przypadku innych podejść terapeutycznych, istnieje ciągła potrzeba badań naukowych i doskonalenia technik, aby zwiększyć jej efektywność i zastosowanie kliniczne.